-
1 ewidencja
сущ.• ведомость• запись• регистрация• учёт* * *ewidencj|a♀ 1. ведомость; запись;2. учёт ♂; регистрация;prowadzić \ewidencjaę вести учёт
* * *ж1) ве́домость; за́пись2) учёт m; регистра́цияprowadzić ewidencję — вести́ учёт
См. также в других словарях:
ewidencja — ż I, DCMs. ewidencjacji; lm D. ewidencjacji (ewidencjacyj) «wykaz, spis zawierający dane dotyczące liczby i ruchu ludności, rzeczy lub spraw; sporządzanie takich wykazów i spisów, rejestracja jakichś faktów» Ewidencja korespondencji, pacjentów,… … Słownik języka polskiego
ewidencjonować — ndk IV, ewidencjonowaćnuję, ewidencjonowaćnujesz, ewidencjonowaćnuj, ewidencjonowaćował, ewidencjonowaćowany «prowadzić ewidencję, zapisywać na kartach ewidencyjnych; rejestrować» Ewidencjonować części zamienne w magazynie … Słownik języka polskiego
ewidencja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. ewidencjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} aktualizowany wykaz, spis osób, danych, rzeczy lub spraw; rejestr : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ewidencja ludności. Prowadzić ewidencję. Skreślić z ewidencji. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ewidencjonować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, ewidencjonowaćnuję, ewidencjonowaćnuje, ewidencjonowaćany {{/stl 8}}– zewidencjonować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} prowadzić ewidencję; gromadzić, rejestrować, aktualizować dane : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
